Historia:
Budynek powstał w 1890 roku z przeznaczeniem na szkołę, tak jest wykorzystywany do dziś. Czterokondygnacyjna budowla z czerwonej cegły stoi bezpośrednio przy ulicy, ale wejście znajduje się od strony boiska. Od ulicy oddziela ją metalowe ogrodzenie pomalowane na zielono, umieszczone na niewysokim, ceglanym murku. Takie samo ogrodzenie oraz podobne ceglane słupki przy bramie i przy narożnikach znajdują się przed kościołem św. Henryka. Identyczne widać na przedwojennych fotografiach kościoła. Ceglane, nieotynkowane elewacje budynku ozdobiono ciemniejszą cegłą klinkierową, która tworzy wąskie, poziome pasy biegnące równolegle do gzymsu ponad parterem, oraz szerszy geometryczny „szlak” w wyższej części budynku. Gzyms wieńczący ponad najwyższą kondygnacją wykonano z cegły. Południowa elewacja (od strony ulicy) podzielona na części ryzalitami, dzięki czemu wydaje się mniej monotonna. Okna mieszczą się w środkowych częściach, natomiast w bocznych, po obu stronach, widoczne są zagłębienia w licu muru – blendy, które nawiązują do kształtów okien. Płaszczyzna wewnątrz została otynkowana i ozdobiona ornamentem. Być może jest to malowidło na tynku, albo sgraffito – wykonuje się je zeskrobując wierzchnie warstwy tynku i odsłaniając spodnie o innym zabarwieniu. Dekoracja jest obecnie mocno uszkodzona, część tynku po prostu odpadła. W jednej blendzie, po lewej stronie ryzalitu, na wysokości II piętra, można dostrzec resztki herbu Wrocławia – takiego, jaki obowiązywał do 1938 roku, a następnie został przywrócony w roku 1990. Duże, wieloczęściowe okna zakończone łukiem odcinkowym mieszczą się na parterze i dwóch piętrach, na najwyższej kondygnacji – wąskie, zakończone łukiem ostrym.

Szkoła Podstawowa nr 73 we Wrocławiu, istnieje od roku szkolnego 1946/1947– kształci wiele pokoleń młodzieży. Świadczą o tym zachowane w archiwum szkolnym zbiory arkuszy ocen pierwszych jej uczniów. Od początku swego istnienia szkoła rozwijała się w ścisłym związku z zakładami kształcenia nauczycieli: w pierwszej fazie z Państwowym Liceum Pedagogicznym nr 1 we Wrocławiu, a następnie z II Studium Nauczycielskim Wyższej Szkoły Nauczycielskiej Uniwersytetu Wrocławskiego im. B. Bieruta. Trudno jednak odtworzyć historię szkoły z tamtych lat, gdyż z wyjątkiem niekompletnych, wspomnianych już ksiąg ocen znajdujących się w posiadaniu szkoły, nie zachowała się żadna dokumentacja dotycząca powołania szkoły do istnienia i jej funkcjonowania w owym okresie.

W dniu 26 lutego 2003 r. szkoła otrzymała imię Generała Władysława Andersa. To historyczne wydarzenie uczcili swoja obecnością goście z kraju i zagranicy: ostatni prezydent II RP – p. Ryszard Kaczorowski z małżonką, wdowa po generale – pani Irena Renata Anders, o. Adam Studziński – kapelan II Korpusu i ks. prałat Zdzisław Peszkowski – kapelan Rodziny Katyńskiej i Pomordowanych na Wschodzie. Podczas uroczystości odsłonięto w szkole pamiątkową tablicę i poświęcono sztandar szkoły.

Charakterystyka szkoły:
Szkoła umiejscowiona jest przy ulicy Glinianej w dzielnicy Krzyki.  W sąsiedztwie znajdują się: Uniwersytet Wrocławski oraz dwa zespoły szkół średnich.
Dwupiętrowy, wolnostojący budynek z okresu międzywojennego okalają trzy boiska szkolne: do gry w piłkę siatkową, koszykówkę i piłkę nożną oraz zaprojektowany w ramach Programu „Radosna szkoła” – funkcjonalny plac zabaw. Teren szkoły obsadzony został ozdobną roślinnością i krzewami. W budynku mieści się czternaście klas – gabinetów przedmiotowych, mała sala gimnastyczna przeznaczona na gimnastykę korekcyjną, świetlica szkolna z wydzielona częścią do wypoczynku, nowoczesna biblioteka, jadalnia. Korytarze są przestronne i jasne, w sposób estetyczny odnowione. Na każdym piętrze znajdują się wyremontowane pomieszczenia sanitarne. W całej szkole zostały wymienione okna. Szkoła posiada także dużą salę gimnastyczną wraz z natryskami i wygodnym zapleczem. Kameralny charakter placówki pozwala na tworzenie prawidłowego procesu dydaktyczno – wychowawczego. Uczeń nie jest anonimowym numerem z dziennika, lecz podmiotem opieki ze strony dyrekcji szkoły, nauczyciela, personelu administracyjnego i starszego kolegi.